کتاب‌های نسبیت

کتاب‌های نسبیت عام و خاص به زبان فارسی

نظریه «نسبیت» که به طور عمده حاصل نبوغ آلبرت اینشتین است در آغاز قرن بیستم انقلابی در فیزیک به راه انداخت. ادعا و پیامدهای این نظریه آن‌قدر شگفت‌انگیز بود که بیش از صد سال است که فیزیکدانان و فلاسفه و اندیشمندان گوناگونی همچنان درباره مفاهیم و پیامدهای آن بحث می‌کنند. در واقع آلبرت اینشتین با ارائه نظریه نسبیت دیدگاه‌ رایج مبتنی بر فیزیک نیوتنی که چند قرن حاکم بود را کنار گذاشت و مفهوم نسبی بودن زمان و مکان را مطرح کرد. تا پیش از اینشتین تفکر نیوتنی غالب این بود که زمان برای تمام ناظرها مطلق و ثابت است. اما اینشتین این ایده را مطرح کرد که زمان وابسته به مکان است و برای ناظرهای گوناگون به شکل متفاوتی می‌گذرد. اینشتین در ابتدا در سال ۱۹۰۵ فرمول‌بندی نظریه «نسبیت خاص» را ارائه داد که همان‌طور که از اسمش برمی‌آید برای ناظرهای خاص به کار می‌رود. نسبیت خاص صرفا برای ناظرهایِ لَخت (ناظر در حال سکون یا حرکت با سرعت ثابت) صادق است. پیامدهای این نظریه محیرالعقول بود. این‌که از دید ناظر ساکن، ساعت ناظر متحرک کندتر کار می‌کند. یعنی به واسط حرکت زمان کند می‌شود. یا این‌که طول ناظر متحرک از دید ناظر ساکن کوتاه‌تر است که به انقباض طول مشهور است. حدود ۱۰ سال طول کشید تا اینشتین نظریه نسبیت خاص خود را به ناظرهای عام که در حال حرکت با سرعت متغیر و شتابدار هستند نیز تعمیم دهد. وی در سال ۱۹۱۵ صورت کامل شده از معادلات میدان خود در نظریه نسبیت عام را ارائه کرد.